جيمی کارتر در مقاله‌ای که در روزنامه واشنگتن پست روز پنجشنبه به چاپ رسيد به «جنگ غير ضروری غزه» می‌پردازد و روايت خود از رويدادهايی که منتهی به بروز جنگ شد را بيان می‌کند.
جيمی کارتر مطلب خود را با اين جمله شروع می کند «من بر اساس تجربيات شخصی خود، می دانم که اسرائيل به ساده‌گی می‌توانست از اشغال غزه اجتناب کند».
رئيس‌جمهوری اسبق آمريکا در مورد جزئيات مشاهدات سفر خود به اسرائيل و مناطق فلسطينی در بهار گذشته می‌نويسد: «با وجودی‌که ميزان تلفات ناشی از حملات حماس به شهرهای جنوبی اسرائيل بسيار ناچيز بود (۳ نفر در طی ۷ سال) اما به خوبی قابل مشاهده بود که ساکنان اين شهرها در حالت وحشت دائم به سر می‌برند. در ديداری که با شهروندان اين نواحی داشتم آنها از اين‌که دولت اسرائيل نتوانسته از طريق ديپلماتيک و يا نظامی مانع از ادامه اين حملات جلوگيری کند، ناراضی بودند».
جيمی کارتر در ادامه اين مطلب به اقدامات و تماس‌های خود با مقام‌های کشورهای منطقه و با هدف بررسی احتمال يک نوع آتش‌بس بين اسرائيل و حماس اشاره می‌کند و می‌نويسد «از طريق عمر سليمان رئيس سازمان اطلاعاتی مصر که بين اسرائيل و حماس ميانجيگری می‌کرد دريافتيم که اختلاف اصلی بين دو طرف اين است که حماس خواستار مذاکره بر سر يک آتش‌بس همه جانبه است که غزه و کرانه باختری رود اردن را شامل شود، ولی اسرائيل می‌خواهد فقط و فقط در مورد غزه گفتگو کند».
جيمی کارتر در ادامه مطلب خود که در واشنگتن پست چاپ شده به وضعيت اسفبار مردم غزه اشاره می‌کند و با تکيه به گزارش های فرستاده ويژه سازمان ملل متحد می‌نويسد «کمبود مواد غذايی در غزه بسيار مشهود بود و بيش از نيمی از ساکنان اين منطقه مثل مناطق فقير و گرسنه آفريقای سياه زندگی می‌کردند».
نويسنده در ادامه اشاره می‌کند که پس از مناطق فلسطينی، به دمشق سفر کرده و در آنجا با گروهی از رهبران حماس و گروه‌های ديگر فلسطينی ملاقات کرده است، «رهبران فلسطينی مدعی بودند که پس از سال‌ها محاصره اقتصادی غزه و بی‌نتيجه ماندن تلاش‌ها برای گفتگو با اسرائيل تنها راه برای انعکاس نيازهای بشردوستانه آنها شليک راکت به سمت خاک اسرائيل است».
به نوشته جيمی کارتر در آن ديدار رهبران ارشد حماس در دمشق با بررسی يک طرح آتش بس فقط برای غزه موافقت کردند به شرط آنکه اسرائيل به غزه حمله نکند و جريان انتقال نيازها و کمک‌های بشر دوستانه به اين منطقه به حالت عادی باز گردد.
«مقام‌های حماس حتی پذيرفتند که هر طرح صلحی که دولت اسرائيل و محمود عباس رئيس دولت خود گردان فلسطينی در مورد آن به توافق برسند را بپذيرند، به شرط آنکه آن طرح يا در همه‌پرسی و يا با رأی دولت منتخب وحدت ملی فلسطينی، به تصويب برسد».
جيمی کارتر سپس به عدم پذيرش اين طرح‌ها از سوی اسرائيل اشاره کرده و می‌نويسد «جريان انتقال کمک‌های بشردوستانه برای رفع نيازهای روزمره مردم غزه، هيچگاه به حالت عادی بازنگشت». به نوشته جيمی کارتر دولت اسرائيل حاضر نشد به هيچ عنوان با حماس مذاکره کند، هر چند شليک راکت ها از سوی حماس به سرعت متوقف شد.
جيمی کارتر در ادامه به سفر بعدی خود به خاورميانه، در اواخر پاييز گذشته می‌پردازد و می‌نويسد «در سفر خود به دمشق کوشش کرديم که آتش بس غير رسمی ۶ ماهه را تمديد کنيم. دولت اسرائيل به شکل غير رسمی به ما گفت که در صورتی که حماس شليک راکت را متوقف کند، حاضر است ۱۵ درصد به حجم انتقال مواد مورد نياز مردم، به غزه بيفزايد. مسلماً اين شرايط مورد قبول حماس نبود و به اين ترتيب جنگ آغاز شد».
رئيس‌جمهوری اسبق آمريکا نتيجه جنگ را اين‌گونه می‌بيند: «پس از ۱۲ روز نبرد وزارت دفاع اسرائيل می گويد که بيش از هزار هدف در نوار غزه با توپخانه و يا بمب مورد حمله قرار گرفته است. در تمام اين مدت دولت اسرائيل با برخورداری از حمايت کامل واشنگتن با هر گونه درخواست بين‌المللی برای آتش‌بس مخالفت کرده است. ۱۷ مسجد، مدرسه بين‌المللی آمريکايی غزه، تعداد زيادی از خانه‌های مردم و زيرساخت‌های منطقه کوچک اما بسيار پر جمعيت نوار غزه، نابود شده است. تعداد تلفات غيرنظاميان رو به افزايش است و امکانات پزشکی و درمانی برای مجروحان بسيار ناچيز».
جيمی کارتر در پايان مقاله خود می نويسد: «اميد اين است با درک بی نتيجه بودن جنگ اسرائيل، حماس و آمريکا به نوعی توافق برای آتش‌بس دست پيدا کنند. توافقی که بر اساس آن شليک راکت از سوی حماس متوقف شود و در مقابل جريان انتقال کمک و نيازهای بشردوستانه به درون نوار غزه از سر گرفته شود».